Naar vandaag heb ik jaren uitgekeken. Al van 2017 stond de zonsverduistering van 8 april 2024 in mijn agenda. En het was de moeite.
We startten de dag met een goed ontbijt, waarna we te voet naar de watervallen wandelden. Het eerste zicht op de watervallen kregen we van American Falls, de kleinste van de 2, maar zeker niet minder imposant. Deze waterval ligt helemaal aan de Amerikaanse kant en is het best zichtbaar van aan de Canadese kant. Omdat het nog 5u was voor de zonsverduistering, zijn we na wat foto’s eerst de Rainbow Bridge overgestoken naar de VS. Hier kan je tot vlakbij de watervallen komen, ook bij Horseshoe Falls.
Tot kort na de middag hebben we de Amerikaanse kant bezocht en zijn dan weer terug richting Canada gewandeld. Hier was het duidelijk al heel wat drukker dan ’s morgens. De voorspelde 1 miljoen mensen waren er niet, maar toch enkele honderdduizenden. We zijn nog tot bij Horseshoe Falls geweest en daarna naar het evenementen plein gegaan waar een symfonisch orkest aan het spelen was in afwachting van de Eclipse.
Het was jammer genoeg al heel de dag zwaar bewolkt, maar af en toe kwam er een opening in de wolken, zodat we toch de maan voor de zon zagen schuiven. De sfeer zat helemaal goed en elke keer de zon zichtbaar was ging er gejuich door de massa. Net voor totaliteit waren er heel veel wolken waardoor we de start niet konden zien, maar het werd plots wel heel donker. Na een minuutje in het donker werd de zon plots even zichtbaar, waardoor we de corona toch hebben kunnen zien. Heel vreemd zicht om alles volledig donker te zien worden midden in de dag.
Na de zonsverduistering zijn we weer rustig naar het hotel gegaan voor wat rust. We hadden ondertussen 14km in de benen. Met een goeie koffie heb ik naar De Mol gekeken, dus moet ik niet meer uitkijken voor spoilers. Kevin heeft ondertussen nog wat werk kunnen doen.
Dadelijk weer het centrum in om wat te gaan eten. Morgen richting Toronto.